Deze toespraak van Pierre Goursat volgde waarschijnlijk op de presentatie van een project voor een “therapeutisch centrum” ten behoeve van probleemjongeren, een groep waarvoor hij steeds belangstelling had. Dit gevoel was belangrijk voor hem en had ertoe geleid dat van 1973 tot 1975 mensen die aan de rand van de maatschappij leefden op de Peniche werden opgevangen. Pierre geeft uitleg over zijn project dat in 1979 tot stand kwam met de “Arche de la Colombe”. In deze oude boerderij in de Oise werden al marginale personen opgevangen toen de Gemeenschap Emmanuel werd gevraagd om de plek te runnen. Pierre vertrouwde de verantwoordelijkheid hiervoor toe aan Francis Kohn, die dan ook ter plekke ging wonen, bijgestaan door Philippe Barbet die na zijn werk met hem meedeed. Pierre Goursat stuurde soms ook bepaalde jongeren met problemen naar gezinnen, waarbij hij er op lette om die gezinnen goed uit te zoeken, met de bedoeling dat het voor hen geen ondragelijke last, en de opvang van die jongeren tijdelijk van aard zou zijn. Terwijl de Gemeenschap Emmanuel in Parijs is ontstaan, ontwikkelde de Broederschap van Jezus zich in die periode in de provincie door toedoen van enkele mensen die in hun regio geîsoleerd waren en die toch vanuit dezelfde genade wilden leven. Pierre geeft het belang aan van de bijeenkomsten van de Broederschap van Jezus en van de begeleiding, die ondanks de afstanden ervoor zorgen dat de leden niet alleen zijn.