Nawet po 25 latach spędzonych we wspólnocie wciąż trzeba wracać do podstawowego nauczania o modlitwie i trzeba pamiętać o wierności w tej kwestii. Wszyscy musimy pomagać sobie nawzajem, aby trwać na modlitwie, ponieważ bez niej nie jest możliwe wzrastanie w zażyłości z Duchem Świętym, tak jak nie jest możliwe naśladowanie Chrystusa, dalsze pogłębianie tego doświadczenia, owej Miłości, którą zaczęliśmy żyć z naszym Panem. Jeśli jesteś tutaj, to dlatego, że Pan zapukał do drzwi twojego serca, i dlatego, iż uznałeś, że to jest to, czego twoje serce szukało. [Zrozumiałeś], że owo pragnienie miłości, pokoju, szczęścia i prawdy mogła w nas w pełni zaspokoić tylko Ewangelia. Jeśli chcemy poznać to wszystko, czego pragnie nasze serce i na co Pan już zaczął odpowiadać, nie ma innej drogi do osiągnięcia owego celu, jak tylko poprzez wierność na modlitwie. W tej kwestii mamy takie wymiary jak życie sakramentalne, życie wspólnotowe, życie w pełnieniu miłosierdzia, apostolacie; całe nasze codzienne życie jest przepełnione życiem w Duchu Świętym. Lecz aby wszystko to było przeżywane w Bogu, z Bogiem i dla Boga, nigdy nie może się to odbywać bez modlitwy. Jezus przypomina nam o tym w tym ważnym przesłaniu: „Beze mnie nic nie możecie uczynić”. (J 15,5) Jezus nie mówi, że beze Mnie będzie trudniej, albo że beze Mnie zajmie wam to więcej czasu. Jezus mówi: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić”.