Ewangelizacja
i służba Kościołowi
Miłość Boża rozpala nasze dusze, byśmy mogli nieść ją innym. Oto istota Pięćdziesiątnicy - wylanie Ducha, którym mamy się dzielić aż do przyjścia naszego jedynego Pana, Mistrza i Przyjaciela.
List do Françou Malcor, 06.08.1972
7 minut: Ewangelizacja i służba Kościołowi
Ewangelizacja, głoszenie Ewangelii: jako chrześcijanie uczestniczymy w służbie Kościołowi i misji.
Misja ewangelizacyjna była kluczowa dla Piotra Goursat, który mawiał, że „ewangelizując innych, sam jesteś ewangelizowany. Masz otwarte serce, widzisz cierpienie i pragnienie Boga u ludzi spotykanych na ulicy, którzy nic o Nim nie wiedzą. Masz wówczas tylko jedno pragnienie – by ewangelizować”.
Jak więc my, w szkole Piotra Goursat, możemy obudzić w sobie pragnienie ewangelizacji? Co to znaczy być misjonarzem? Jak możemy odpowiedzieć na wezwanie do głoszenia Ewangelii i dzięki temu sami wejść na drogę nawrócenia?
Prośmy Pana Jezusa, byśmy byli prości, mali i nieśli Jego świadectwo. On napełni nasze serca takim ogniem, byśmy mogli zanieść Jego przesłanie wszędzie.
Pierwsza letnia sesja w Paray-le-Monial, 16.07.1975
Świadectwa
Więcej informacji
WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Sens Dnia Zesłania Ducha Świętego
Odczuliśmy sens Dnia Zesłania Ducha Świętego. Kryje się w nim moc i śmiałość, która pobudza nas do głoszenia światu dobrej nowiny o Ewangelii. Dołączmy więc do szkoły apostołów i Maryi. Oni po otrzymaniu Ducha Świętego wyszli z Wieczernika, by głosić Ewangelię!
Głosić Ewangelię wszędzie
„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody [...]” Mt 28, 19. „Głoszenie Ewangelii to ogólny obowiązek”, mawiał Piotr Goursat. Okazji to ewangelizacji nie brakuje. Jeśli pragniemy głosić Ewangelię, Pan Bóg zapewni nam ku temu okazje: spotykane osoby, sąsiedzi, sprzedawcy... Najtrudniej się do tego zabrać. Stopniowo jednak wejdzie nam to w nawyk! Zapytajcie innych, jak sobie radzą!
Głosić Ewangelię bez zwłoki
Możemy sobie znaleźć masę wymówek, by nie głosić Ewangelii od razu, na przykład taką, że brak nam wystarczającego wykształcenia. Piotr i Paweł nie czekali, aż osiągną doskonałość. Sprawa jest tak samo pilna, jak w czasach apostołów! Prośmy Boga o śmiałość i okazję do głoszenia Jego imienia. „[...] jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą”. Łk 19, 40.
Być w służbie Kościołowi
Wielką misją Kościoła jest ewangelizacja. Głosząc Ewangelię, bierzemy w tym zadaniu udział. By można było doprowadzić je do końca i zapewnić sobie uświęcenie, Pan obdarzył Kościół takimi skarbami, jak sakramenty. Piotr lubił mówić: „Będąc posłusznymi Kościołowi, mamy wszystkie jego skarby!” Któż mógłby ich odmówić?
Jesteśmy wspólnotą służby, a więc nie jesteśmy tu po to, aby zasypiać, ale wręcz przeciwnie - aby się przebudzić! Jeśli więc Pan sprawia, że wzrastamy, to również dlatego, że naprawdę prosi nas o działanie. I jest oczywiste, że obecnie prosi nas o coraz więcej posług... Dlatego ważne jest, aby było nas dużo i byśmy naprawdę słuchali Pana. Musimy jednak nie tylko koncentrować się na liczbach... ale powinniśmy coraz bardziej pogłębiać nasze życie duchowe. Musimy zatem naprawdę coraz częściej się modlić, coraz bardziej zatapiać się w adoracji i naprawdę prosić Pana Boga, byśmy mogli Mu służyć. Pan się bowiem spieszy. [...] My zaś mamy mało czasu na działanie. Musimy być więc coraz bardziej liczni i oddani służbie, a także coraz bardziej zjednoczeni w modlitwie po to, by działać.
Wstęp do świadectwa na temat pielgrzymki do Ziemi Świętej, weekend wspólnotowy, 14.10.1979
WEEK-END COMMUNAUTAIRE 14/10/79
Jesteśmy wspólnotą służby, a więc nie jesteśmy tu po to, aby zasypiać, ale wręcz przeciwnie - aby się przebudzić! Jeśli więc Pan sprawia, że wzrastamy, to również dlatego, że naprawdę prosi nas o działanie. I jest oczywiste, że obecnie prosi nas o coraz więcej posług... Dlatego ważne jest, aby było nas dużo i byśmy naprawdę słuchali Pana. Musimy jednak nie tylko koncentrować się na liczbach... ale powinniśmy coraz bardziej pogłębiać nasze życie duchowe. Musimy zatem naprawdę coraz częściej się modlić, coraz bardziej zatapiać się w adoracji i naprawdę prosić Pana Boga, byśmy mogli Mu służyć. Pan się bowiem spieszy. [...] My zaś mamy mało czasu na działanie. Musimy być więc coraz bardziej liczni i oddani służbie, a także coraz bardziej zjednoczeni w modlitwie po to, by działać.
Wstęp do świadectwa na temat pielgrzymki do Ziemi Świętej, weekend wspólnotowy, 14.10.1979
WEEK-END COMMUNAUTAIRE 14/10/79
